De eerste tik
Het begon allemaal op de derde van april: de Scheldeprijs in België. Cavendish
reed daar nog verreweg de snelste sprint, maar een gebrek aan organisatie in zijn ploeg zorgde ervoor dat hij in die sprint nog veel te
veel terrein moest goed maken. Kittel won, mede dankzij een geweldige lead-out
van onze eigen Tom Veelers, met een half wiel voorsprong. Zou Cavendish hier al
geweten hebben wat er aan zat te komen in de Tour de France?
Sprinten in Nederland
De twee troffen elkaar opnieuw in de voorbereiding op de
Tour, in ons koude kikkerlandje, voor de Ster ZLM Toer. Beide renners deden in de
eerste twee etappes serieus mee in de massasprints. Opvallend genoeg was het
Theo Bos die in eigen land de bloemen voor de neuzen van de topsprinters wegkaapte
in de eerste sprint, waarin Cavendish derde werd en Marcel Kittel vijfde. De
dag erop zochten de twee spurtbommen naar eerherstel. Kittel vond het en
schreef etappe twee op zijn naam, Cavendish kwam weer niet verder dan de derde
plaats. Kittel 2 -0 Cavendish.
De grote krachtmeting in de Tour de France
En toen begon het, La Grande Boucle. Voor het gros van de
wielersupporters was nog steeds Cavendish de snelste sprinter op aarde. In de Tour zou
hij er wel weer staan en de concurrentie wegblazen. In de eerste etappe (met
die bus die vast zat onder de finishboog) kreeg Cavendish niet de kans om dat
te laten zien. Opgehouden door een valpartij moest hij toezien hoe Kittel het
geel pakte. Mechanische problemen voor Greipel in de laatste kilometer maakten
het wel heel makkelijk voor het Duitse speerpunt van de Argos ploeg. De volgende sprint vond
plaats in etappe vijf, na een licht glooiend parcours was het nu Cavendish die
zich bovenaan de etappe-uitslag wist te vestigen, Kittel had het lastig en
eindigde op een kleine tien minuten, en dus opnieuw geen Koninklijke sprint
tussen de twee rivalen. Die Koninklijke sprint kwam er wel in de etappe naar
Montpellier, waar het opvallend genoeg niet Cavendish en ook niet Kittel was
die aan het langste eind trok. André Greipel pakte hier zijn enige etappezege
in de honderdste editie van de Tour.
Etappe 10, met aankomst in Saint Malo stond in agenda genoteerd als de volgende sprintafspraak. Dit was de etappe waar de inmiddels beruchte duw van Cavendish richting Veelers plaatsvond in volle sprint. Een gedesoriënteerde Cavendish werd derde en Keizer Kittel pakte etappe nummer twee. De twaalfde etappe bezorgde de wielersupporter een pracht van een sprint. Cavendish die vol aanging op de manier waarop hij al talloze sprints wist te winnen, gevolgd door een nog snellere Kittel die in de laatste meter nog een banddikte voorsprong wist te pakken. De ongelovige blik opzij van de Brit was veelzeggend; wat is hier aan de hand? Cav vond zijn wraak al een dag later, in de misschien wel meest bizarre etappe van de voorbije Ronde van Frankrijk. In de waaierrit naar Saint-Armand-Montrond spurtte hij Sagan uit het wiel en de ontlading die volgde was misschien nog wel grootser dan zijn sprint.
Nog één krachtmeting zou er plaatsvinden, de allesbeslissende sprint op de Champs-Élysées. Opvallend genoeg had het wielerpubliek nog altijd het meest vertrouwen in Cavendish, die al vier keer op rij de snelste sprinter was in Parijs. Een poll op de officiële site van de Tour wees dan ook uit dat meer dan de helft van de wielersupporters dacht dat Cavendish zou winnen. Kittel kreeg maar een kleine vijftien procent van de stemmen, nog minder dan Peter Sagan. Kittel bewees het ongelijk van de andere stemmers. Na opnieuw een fenomenale lead-out van de Argos-trein denderde hij naar een vierde etappezege in de Tour. Zowel Greipel als Cavendish kwam nog naast de Duitser, maar ze schoten allebei te kort om hem van de zege af te houden.
Etappe 10, met aankomst in Saint Malo stond in agenda genoteerd als de volgende sprintafspraak. Dit was de etappe waar de inmiddels beruchte duw van Cavendish richting Veelers plaatsvond in volle sprint. Een gedesoriënteerde Cavendish werd derde en Keizer Kittel pakte etappe nummer twee. De twaalfde etappe bezorgde de wielersupporter een pracht van een sprint. Cavendish die vol aanging op de manier waarop hij al talloze sprints wist te winnen, gevolgd door een nog snellere Kittel die in de laatste meter nog een banddikte voorsprong wist te pakken. De ongelovige blik opzij van de Brit was veelzeggend; wat is hier aan de hand? Cav vond zijn wraak al een dag later, in de misschien wel meest bizarre etappe van de voorbije Ronde van Frankrijk. In de waaierrit naar Saint-Armand-Montrond spurtte hij Sagan uit het wiel en de ontlading die volgde was misschien nog wel grootser dan zijn sprint.
Nog één krachtmeting zou er plaatsvinden, de allesbeslissende sprint op de Champs-Élysées. Opvallend genoeg had het wielerpubliek nog altijd het meest vertrouwen in Cavendish, die al vier keer op rij de snelste sprinter was in Parijs. Een poll op de officiële site van de Tour wees dan ook uit dat meer dan de helft van de wielersupporters dacht dat Cavendish zou winnen. Kittel kreeg maar een kleine vijftien procent van de stemmen, nog minder dan Peter Sagan. Kittel bewees het ongelijk van de andere stemmers. Na opnieuw een fenomenale lead-out van de Argos-trein denderde hij naar een vierde etappezege in de Tour. Zowel Greipel als Cavendish kwam nog naast de Duitser, maar ze schoten allebei te kort om hem van de zege af te houden.
Wel de beste, niet het groen
Kittel bewees de beste sprinter in de Tour van 2013 te zijn.
De groene trui won hij echter niet, die ging naar Sagan. Niet geheel onlogisch,
het is lastig een etappe te vinden waar het Slowaakse wonderkind niet in de top
25 eindigde. Het nieuwe puntensysteem (met een Supersprint ergens halverwege de rit) was een succes, hoewel het dus niet de snelste sprinter was die met 'het groen' naar huis ging. De Supersprint brengt toch leven in de wedstrijd, en acties als die van
Hushovd in 2009, aanvallen in de bergen om uiteindelijk het groen te pakken,
zijn hierdoor bijna geheel uitgesloten.
2014, jaar van de waarheid
Komend seizoen wordt vooral voor Mark Cavendish het jaar van
de waarheid. Na vele jaren van onverslaanbaarheid heeft Cav zijn Kryptonite
gevonden in Marcel Kittel. Voor volgend jaar heeft hij twee troeven gevonden om zijn sprinttrein terug op de rails te krijgen. Allereerst is Alessandro Pettachi
bereid om een positie in zijn nieuwe trein in te nemen. De ervaren rot stond
Cavendish ook al bij in de Ronde van Groot-Brittannië, waar Mark drie
ritzeges wist te pakken. Misschien nog wel belangrijker voor Cavendish, is de
hereniging met zijn maatje Mark Renshaw, die na twee niet geheel overtuigende
seizoenen bij Team Blanco besloten heeft niet meer voor eigen kans te gaan,
maar wel kans ziet zijn oude kopman weer naar het hoogste schavot te leiden.
Veel betere versterkingen voor de trein van Cavendish zullen moeilijk te vinden
zijn en het gaat leuk worden de wedloop tussen de twee sprinttreinen te volgen
dit seizoen. De sprinttrein van Marcel Kittel zal komend seizoen volledig
intact blijven, enkel zullen we nog even moeten wennen aan de verandering van
de teamnaam. De Argos-trein zal vanaf heden de naam ‘Giant-trein’ dragen.
Persoonlijk verwacht ik meer van Kittel dan van Cavendish dit jaar. Ik zag kort
geleden foto’s van Cavendish en met het gewicht dat hij momenteel meedraagt ben
ik bang dat hij bij de eerste beste drempel al moet lossen. Hij gaat het dit
jaar letterlijk zwaar krijgen, maar schrijf The Man of Man nooit af, want dan is hij op zijn best.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten