Francisco Mancebo weet niet van ophouden

Francisco Mancebo, U zult de naam vast nog wel kennen. Een bovengemiddelde Spaanse klimmer die in de elf grote rondes die hij uitreed maar twee keer niet de top tien wist te halen. Vlak voor de Tour van 2006 werd hij genoemd in de dopingzaak rond de beruchte dopingdokter Fuentes, wat hem deed besluiten zijn carrière te beëindigen. Velen zien dit als het einde van het boek van Mancebo. Slechts weinigen weten echter dat de schrijver negen jaar later nog steeds bezig is aan deel twee van zijn verhaal.

De Zuid-Amerikaanse successen

Dat de gemiddelde wielerfan Mancebo uit het oog verloren is, wordt bevestigd door zijn Wikipedia-pagina die zegt: ‘Mancebo was een buitengewoon goed klimmer’. Wie echter verder zoekt dan de online encyclopedie zal zien dat Mancebo nog steeds een aardig stukje bergop kan rijden. In 2007 kwam Mancebo weer ten tonele, rijdend voor de ploeg Relax – GAM, ook dat zal U misschien nog wel wat zeggen, waar hij met ereplaatsen in rondes in Argentinië, Chili en Mexico liet zien dat koersen in Latijns-Amerika hem wel liggen. Het jaar daarop wist Mancebo een nog kleiner ploegje te vinden, het Portugese Fercase – Rota do Moveis, en ik kan me voorstellen dat U vanaf hier het spoor bijster bent geraakt.

Voor Fercase liet Mancebo zo nu en dan zijn naam noteren in de wat kleinere Rondes van het Iberisch schiereiland, met onder andere top tien noteringen in de Rondes van Portugal en Madrid. Het grote succes behaalde hij echter weer buiten het blikveld van de Europese wielerfan, door te zegevieren in de Ronde van Chihuahua, een van de belangrijkere wedstrijden op het Amerikaanse continent. Opnieuw een seizoen later, inmiddels 2009, rijd Mancebo voor het Amerikaanse Rock – Racing waarvoor hij in eigen land de zege pakt in de Ronde van Asturië, renners als Samuel Sanchez en José Herrada voorblijvend.

Van Guadaloupe tot aan Uruguay

Opnieuw waren er de twijfels - stoppen of doorgaan? - maar na opnieuw een periode van zes maanden naast de fiets besluit Mancebo een contract te tekenen bij het gefuseerde Grieks-Spaanse ploegje Heraklion Kastro – Murcia waar hij als grote vedette de Ronde van Guadeloupe weet te winnen. Wie had dat ooit gedacht toen hij tien jaar eerder de witte trui in de Ronde van Frankrijk binnensleepte. In oktober 2010 reed Mancebo zijn laatste wedstrijd voor Heraklion en pas acht maanden later zou hij weer aan een professionele wedstrijd meedoen, dit keer voor de ploeg RealCyclist.com (later CompetitiveCyclist.com). Twee weken na deze hervatting kon Mancebo een nieuwe zege op zijn palmares bijschrijven, de Tour de Beauce verreden in Canada. Alex Howes en Svein Tuft zullen raar opgekeken hebben toen de Spanjaard ze uit het wiel reed; ‘Mancebo? Leeft die nog?’  In 2012, rijdend voor CompetitiveCyclist.com leek het vat van Mancebo dan eindelijk een beetje leeg te zijn, maar met ereplaatsen in de Tour of Utah en een kleinere ronde in Uruguay mag hij toch wel weer twee bijzondere plaatsen op zijn lijst van te bezoeken gebieden afvinken.

De laatste hand aan zijn carrière leggen

Afgelopen seizoen echter, bleek dat Mancebo nog altijd wat in zijn mars heeft, door eerst in de Vuelta Castilla y Leon net achter Ruben Plaza tweede te worden, een behoorlijk deelnemersveld voorblijvend en door, nog veel indrukwekkender, met de besten mee omhoog te gaan in de Ronde van Californië, waar hij uiteindelijk zevende werd. Eindelijk ving het Europese publiek weer een glimp op van Mancebo en het lijkt erop, dat het deze keer echt de laatste keer is.

Volgend seizoen zal de inmiddels bijna 38-jarige Mancebo namelijk uitkomen voor het nieuwe rijke ploegje Sky Dive Dubai, dat ook Lucas Haedo en Adil Jelloul wist te contracteren. Het lijkt een keuze om zijn pensioen veilig te stellen, een gouden handdruk van de wielrennerij. Of dat echt zo is, weten we pas aan het eind van volgend seizoen, want het boek van Mancebo, zal nooit helemaal sluiten.



Foto van: cyclismactu.net