dinsdag 14 januari 2014

In de voetsporen van Raymond Poulidor

Raymond Poulidor of "PouPou" zoals de Fransen hem liefkozend noemde werd maarliefst drie keer 2de in de Tour de France en maakte zichzelf ongekend populair in de jaren '70 met zijn constante veerkracht. Hij was de eeuwige underdog, die bleef vechten voor elke millimeter. Raymond zelf wist nooit de Tour te winnen, maar zijn kleinzoon: Mathieu van der Poel (18) heeft die potentie misschien wel. Mathieu, die zichzelf afgelopen zomer in Florence nog kroonde tot Wereldkampioen op de weg (bij de Junioren), is in tegenstelling tot zijn grootvader totaal geen underdog, maar een echte afmaker.




Veldrijden

Wie een kijkje neemt op de -nu al- enorme zegelijst van Mathieu van der Poel weet dat we hier te maken hebben met een enorm groot talent. In de laatste vier jaar wist de kleinzoon van Raymond Poulidor 74 wedstrijden winnend af te sluiten. Een groot deel hiervan waren weliswaar veldritten, het doet niets af aan zijn kwaliteiten. Het huis van Mathieu zal ondertussen al aardig vol staan met bloemen, maar dit is pas de inleiding van zijn carrière en als hij zo doorgaat zullen er nog heel wat boeketjes bijkomen. Van der Poel is als veldrijder veelbelovend, dat bewees hij al in zijn eerste veldrit (Sint-Niklaas) tussen de profs waar hij doorgewinterde veldrijders als Sven Nys, Rob Peeters en Philip Walsleben het nakijken gaf. Het scheelde weinig of hij ging met de zege naar huis, maar helaas was daar ploeggenoot Niels Albert en moest hij genoegen nemen met plek twee, wat natuurlijk ook prachtig is voor een 18-jarige renner in zijn eerste veldrit tussen de profs. 


Wegwielrennen

Hij focust zich voornamelijk op het veldrijden, maar ook in het wegwielrennen ligt een grote toekomst in het verschiet voor Mathieu. Hij wist in het veld al tweemaal Europees en Wereldkampioen te worden, afgelopen zomer won hij ook de wegrit bij de junioren in het reguliere wielrennen. Met een goeie versnelling liet hij het hele veld happen naar adem en had hij alle tijd om zijn overwinning te vieren met een Nederlandse vlag over de schouders. Het is onduidelijk waar het plafond van de jonge Nederlander ligt en voorlopig lijkt de aanhoudende hegemonie nog niet doorbroken te worden. De komende jaren gaan we Mathieu vooral in het veld zien, maar ik hoop dat we hem in de toekomst ook nog veelvuldig op de weg gaan zien. De getoonde kwaliteiten zijn te groot om enkel in het veldrijden te worden weggestopt.
Wat het ook gaat worden, één ding is zeker: de naam Mathieu van der Poel gaan we nog vaak horen de komende jaren.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten